vrijdag 26 november 2010

Alles doorelkaar

De restanten van de kalkoen liggen in de koelkast, wachtend op de traditionele ‘turkey sandwich’ die vandaag op het menu staat. De pompoentaart staat er aangebroken naast, net als een restantje cranberrysaus. Allebei niet zelfgemaakt, we waren gisteren te druk met met maken van speculaas, wat een Nederlands tintje aan onze Thanksgiving gaf. Het werd een dag waarop alles doorelkaar liep.

Ik mocht uitslapen gisterenochtend en werd wakker van gespat, gespetter en gegil dat na enige oriëntatie van buiten bleek te komen. Ik spiekte door de luxaflex: ze waren aan het zwemmen! De zon en de warme wind van de afgelopen dagen, hadden het zwembadwater opgewarmd tot net boven de 20 graden. Eenmaal door, was het heerlijk...We genoten van dit staartje zomer.

Aan het einde van de dag zou er in de stad een lichtjesparade zijn, waarbij Santa Claus de lampjes in 80 kerstbomen kwam ontsteken.
‘Zullen we daar naar toe gaan of is dat al teveel kerst?’ Ik keek op de website en probeerde te bedenken hoe druk het daar zou zijn. Er waren vast heel veel mensen die na de kalkoen, Santa wel zouden willen zien. Uiteindelijk zijn we niet gegaan, omdat het begon te regenen. Het enorme koufront dat over het hele land trekt en op veel plaatsen voor meters sneeuw zorgt, bereikte ons in de vorm van water.

Tijdens het eten –de kalkoen was goed gelukt-, hadden we het over de pilgrims en de geschiedenis achter Thanksgiving. De pilgrims, de eerste Engelsen die de Amerikaanse kust bereikten om zich hier te vestigen, hadden het dat eerste jaar erg zwaar. De 'Native Americans' (de Indianen) hielpen door hen te leren hoe het land bewerken en hoe samen te overleven. Uit dankbaarheid organiseerden de Pilgrims na de oogst een feest voor de Indianen, met de plaatselijke gerechten: mais, bonen en die kalkoen.
Althans dat is het standaardverhaal over Thanksgiving, een verhaal waar de Teaparty moeite mee heeft. Het zou socialistisch zijn. In hun eigen versie ging het pas beter met de Pilgrims toen elke familie een eigen stukje grond kreeg en iedereen dus voor zichzelf ging zorgen in plaats van samen te werken. (bron: http://www.care2.com/causes/politics/blog/tea-party-thanksgiving-is-socialist/)

Afgelopen maandagochtend hadden de jongens een briefje van Zwarte Piet in hun schoen gekregen: ze mochten met Thanksgiving nog een keer hun schoen zetten, maar dan wel met een tekening voor de Sint erin. Tussen de kalkoen en pompoen door, hebben ze zitten kleuren, al sinterklaasliedjes zingend. Het Sinterklaasjournaal ging er toen meteen achteraan; we wilden allemaal wel weten hoe het met babypiet was in het pietenhuis.
De gevulde speculaas –met zelfgemaakt spijs- stond broederlijk in de oven naast de grote vogel. We genoten van de geur en de smaak van de sterke kruiden, die ons in een winterstemming brachten, ook al hingen de zwembroeken nog te drogen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten