Op zoek naar een leuke naschoolse activiteit voor Julian, komen we erachter dat het aanbod aan sporten voor de jeugd zeker hier in het zuiden beperkt is. Julian wil graag gaan hockeyen, maar dat is er gewoon niet. Veldhockey dan, ijshockey is er natuurlijk wel. Zelfs hier in het tropische Houston is de ijsbaan het hele jaar door open.
Maar niet om snelle rondjes te schaatsen op noren, die tak van wintersport ontbreekt. We hebben geluk dat er jeugdvoetbal is dat redelijk is georganiseerd, zodat Julian in ieder geval één sport kan doen.
Het zijn vooral baseball en football die de klok slaan: bijna iedere jongen in Julian z’n klas doet minimaal één van deze in en in Amerikaanse sporten. Julian voelt er niets voor.
‘Wat een gedoe, mam’, vertelde hij laatst, toen hij mee was om bij een training van een vriendje te kijken. ‘Ze staan de hele tijd in de rij om één keer een bal te slaan.’
Moeders klagen steen en been over vooral baseball: de vele uren training per week, de lange wedstrijden, de toernooien. Wauw, denk ik, die jongens moeten wel heel gespierd en fit zijn. Maar dat valt tegen. Als ze elkaar in de zomer in het zwembad tegen komen voor de zomerzwemwestrijden, houdt Julian z’n klasgenoten makkelijk bij ook al traint hij ‘maar’ twee keer in de week.
De USA-Today legt vandaag uit hoe dat komt. ‘Kids sporten lang niet zo actief’ opent de krant, met er onder de suggestieve vraag: ‘Hoe actief zijn jeugdsporten?’
‘Kinderen staan gemiddeld meer dan helft van hun trainingstijd stil om op hun beurt te wachten of om uitleg te krijgen’, legt de krant uit.
De crux zit ‘m in dat woordje gemiddeld. Want van de 60 minuten voetbal bewegen jongens er 57, meisjes 54; van de 60 minuten baseball bewegen jongens maar 49 en meisjes zelfs maar 32 minuten.
De foto erbij spreekt boekdelen: een rijtje jongens van achteren gezien die in sporttenue –rugnummers, basebalpetten, driekwartbroeken- op een bankje zitten, leunend tegen een hoog hek dat om het halfronde veld staat.
Gelukkig legt de krant zelf de link met het feit dat een derde van de Amerikaanse kinderen overgewicht hebben.
Moeders klagen steen en been over vooral baseball: de vele uren training per week, de lange wedstrijden, de toernooien. Wauw, denk ik, die jongens moeten wel heel gespierd en fit zijn. Maar dat valt tegen. Als ze elkaar in de zomer in het zwembad tegen komen voor de zomerzwemwestrijden, houdt Julian z’n klasgenoten makkelijk bij ook al traint hij ‘maar’ twee keer in de week.
De USA-Today legt vandaag uit hoe dat komt. ‘Kids sporten lang niet zo actief’ opent de krant, met er onder de suggestieve vraag: ‘Hoe actief zijn jeugdsporten?’
‘Kinderen staan gemiddeld meer dan helft van hun trainingstijd stil om op hun beurt te wachten of om uitleg te krijgen’, legt de krant uit.
De crux zit ‘m in dat woordje gemiddeld. Want van de 60 minuten voetbal bewegen jongens er 57, meisjes 54; van de 60 minuten baseball bewegen jongens maar 49 en meisjes zelfs maar 32 minuten.
De foto erbij spreekt boekdelen: een rijtje jongens van achteren gezien die in sporttenue –rugnummers, basebalpetten, driekwartbroeken- op een bankje zitten, leunend tegen een hoog hek dat om het halfronde veld staat.
Gelukkig legt de krant zelf de link met het feit dat een derde van de Amerikaanse kinderen overgewicht hebben.
Foto: USA-Today 7 december 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten