Tas

Ik haal mijn jurkje, gekocht in Sneek, van de hanger en trek ‘m aan. De schoenen die er bij passen, komen ook uit deze stad, gekocht tijdens een winkelmiddag met m’n zus afgelopen zomer. Zelfs het vestje, nodig omdat het Houstons koud is, heb ik tijdens die middag gekocht. M’n Amerikaanse oorbellen en ketting passen er wonderwel bij.
Nadat ik in mijn make up tasje heb gegraaid, zie ik Christmas party bestendig uit.
Harro roept dat het tijd is om te gaan. Ik werp nog één tevreden blik op de spiegel, doe nog wat extra parfum op en wil mijn tas-voor-als-ik-zonder-kinderen-op-stap-ben pakken, maar grijp mis.

Met lege handen denk ik terug aan afgelopen zomer. Op een mooie Nederlandse zomerdag werd de zus van het winkelen 40 en gaf een feestje. Een feestje waar we allebei naar uit hadden gekeken en waar het verlof omheen was gepland, want zo’n gebeurtenis wilde ik natuurlijk niet missen.
Na lang zoeken, had ik samen met onze moeder een zilvergrijs, strakmodern tafellaken gevonden, met servetten, dat de kritische smaak van de jarige zus zeker zou doorstaan. Ik had mijn neefje en nichtje meegenomen naar een atelier om een persoonlijk schilderij voor hun mama te maken. Maar het voelde nog niet goed, ik wilde graag ook nog een persoonlijk kado geven.
Toen ik het tafellaken moest afrekenen en mijn portomonnee uit mijn tas (de tas voor zonder kinderen) haalde, kreeg ik een geweldig idee. Zus liep al weken te tetteren dat ze mijn tas zo mooi vond, ze zou ‘m krijgen ook.

En dus is mijn mooie tas voor feestjes nog in Woudsend en liep ik gisterenavond op het eerste kerstfeestje van dit holiday season met mijn grote tas rond waar met gemak twee sets schone kleren, drie pakjes drinken en een blik met koekjes in passen.