Rottend fruit

Vrijdagavond zaten we voor de laatste keer over rottende aardbeien en frambozen gebogen. Julian schreef zijn laatste waarnemingen in zijn onderzoeksschrift en we namen de laatste foto’s. De volgende dag zou hij samen met Harro alle gegevens verwerken in mooie grafiekjes en de presentatie voorbereiden.
Vandaag heeft Julian z’n grote poster met bevindingen, hypothese en conclusies, z’n schrift en het uitgeschreven literatuuronderzoekje mee naar school genomen en komt er een einde aan het science project. Ik ruim het vieze fruit op; we weten dat Julian z’n hypothese dat aardbeien eerder rotten dan frambozen klopt.
We hebben bijna drie weken lang fruit in alle stadia van rotting in de huiskamer gehad en ons drie weken lang verbaasd over het proces.

Ik was ooit met Julian in Naturalis in Leiden. Er was toen een tentoonstelling onder de titel ‘kriebelbeestjes’: over bacterieën en schimmels. In een van de vitrines stonden bakjes beschimmelde aarbeien in verschillende stadia. Het bakje met-aarbeien-na-vier dagen maakte zoveel indruk op Julian, dat het hem nu -vijf jaar later-inspireerde tot zijn Rotting Race.
Maar de aardbeien in onze woonkamer leken ook na zes, zeven dagen niet op de ruim beschimmelde, met lange witte draden en veel donsachtige materie bedekte bessen in het museum. Wat deze Amerikaanse aarbeien lieten zien was niet spectaculair. Een beetje grijze schimmel, net genoeg voor een proestaanval en een foto, maar verder droogden ze vooral uit.
Om over de frambozen maar te zwijgen: aan de buitenkant konden we geen schimmeltje ontdekken, na goed kijken zagen we wat wits aan de binnenkant. De frambozen verschrompelden, werden donker en steeds harder: tot er kleine donkerrode steentjes over bleven.

Het project was onderwerp van vele gesprekken tijdens het eten, Harro en ik zijn allebei ingenieur genoeg: wat was hier aan de hand?
Waren de met ongetwijfeld gulle hand gestrooide pesticiden de schuldigen? Waren de aardbeien en frambozen met water opgespoten en leek het meer dan het was? Was het te droog in huis? Te schoon leek me onmogelijk.
‘Zullen we de proef herhalen met biologisch geteelde bessen?’ stelde Harro vorige week nog voor.
‘Die zijn er nu niet, het is niet het seizoen,’ reageerde ik. En dat is waarschijnlijk voldoende antwoord op de vraag waarom Julian z’n fruit zo weinig schimmelde.