Het begon met een keer vastlopen, goed dat kan gebeuren. Net als bijna de hele wereld werk ook ik met Windows en dat is niet zo stabiel. Maar toen liep de laptop nog een keer vast, en nog een keer, totdat het zeker één keer per dag gebeurde. Ik leerde mezelf aan om niet tien vensters tegelijk open te hebben en de laptop netjes helemaal af te sluiten als ik klaar was.
Dat hielp even, maar vorige week begon m’n dierbare computertje toch weer. Outlook reageerde helemaal niet meer, een tekst kopiëren van internet naar Word of vice versa lukte alleen maar af en toe, zodra Norton een virusscan deed liep alles vast. Gisterenochtend stopte het systeem er halverwege mijn stukje over onze verhuisplannen mee en kon ik niets anders doen dan de laptop helemaal uitzetten en overnieuw beginnen met schrijven. Ik had er genoeg van, wilde dag dat mijn scherm zwart zou blijven niet langer afwachten.
Met Simeon in mijn kielzog, hij was al voor de tweede dag ziek, reed ik naar de plaatselijke mall. Ondanks dat het een in en in grijs en grauw winkelparadijs is, met niet de meest hippe winkels, is er wel een Apple Store.
Er was een actie: bij elke MacBook Pro kwam een wifi printer en zo’n apparaat stond al een tijdje op Harro z’n wensenlijstje. De verkoper maakte me via Warmerschrijven businesspartner met Apple, zodat ik aantrekkelijke kortingen kreeg. Nadat ik nog vijf minuten met de zilveren strak afgewerkte 13 inch Macbook had gespeeld, ging ik overstag.
Simeon was ondertussen druk in de weer op een van iPhones. Ik kreeg in de auto een heel verhaal over vogels en neerschieten. Thuis zocht ik in de appstore het spelletje Angrybirds op en liet het hem zien: ‘ja dat heb ik gespeeld!’
Vandaag breng ik m’n oude laptop naar de Apple winkel. Een van de apple geeks gaat al mijn bestanden overzetten. Dan krijg ik een uur les in de Apple software en kan het beginnen. Simeon is gelukkig beter, zodat hij niet weer op boze vogels hoeft te schieten.
Dat hielp even, maar vorige week begon m’n dierbare computertje toch weer. Outlook reageerde helemaal niet meer, een tekst kopiëren van internet naar Word of vice versa lukte alleen maar af en toe, zodra Norton een virusscan deed liep alles vast. Gisterenochtend stopte het systeem er halverwege mijn stukje over onze verhuisplannen mee en kon ik niets anders doen dan de laptop helemaal uitzetten en overnieuw beginnen met schrijven. Ik had er genoeg van, wilde dag dat mijn scherm zwart zou blijven niet langer afwachten.
Met Simeon in mijn kielzog, hij was al voor de tweede dag ziek, reed ik naar de plaatselijke mall. Ondanks dat het een in en in grijs en grauw winkelparadijs is, met niet de meest hippe winkels, is er wel een Apple Store.
Er was een actie: bij elke MacBook Pro kwam een wifi printer en zo’n apparaat stond al een tijdje op Harro z’n wensenlijstje. De verkoper maakte me via Warmerschrijven businesspartner met Apple, zodat ik aantrekkelijke kortingen kreeg. Nadat ik nog vijf minuten met de zilveren strak afgewerkte 13 inch Macbook had gespeeld, ging ik overstag.
Simeon was ondertussen druk in de weer op een van iPhones. Ik kreeg in de auto een heel verhaal over vogels en neerschieten. Thuis zocht ik in de appstore het spelletje Angrybirds op en liet het hem zien: ‘ja dat heb ik gespeeld!’
Vandaag breng ik m’n oude laptop naar de Apple winkel. Een van de apple geeks gaat al mijn bestanden overzetten. Dan krijg ik een uur les in de Apple software en kan het beginnen. Simeon is gelukkig beter, zodat hij niet weer op boze vogels hoeft te schieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten