vrijdag 4 maart 2011

Een huis

Ooit gedaan? Een huis gehuurd of gekocht zonder dat je het gezien hebt? Een huis dat 3000 kilometer verderop staat, niet echt goedkoop is, en wat je het jouwe mag noemen vanaf 1 april, ook al ga je er pas vanaf 1 juli echt wonen? Inderdaad, ik zou het ook iedereen afraden. Toch hebben we het vandaag gedaan.

Uitgebreid speurwerk op internet, leverde de afgelopen weken een schamel resultaat op. Er was op dit moment één huis te huur in Virginia dat aan onze twee eisen voldeed. We wilden vijf slaapkamers en het huis moest in een wijk staan dat bij onze oude school hoort.
Afgelopen zaterdag belde de vader van een vriendje van Julian, goede vriend van Harro én buurman van het huis te huur: ‘Er hebben de hele dag auto’s voor het huis heen en weer gereden, misschien dat jullie wat haast moeten gaan maken.’
Hij wilde graag voor ons gaan spioneren en maakte zondagmiddag een afspraak met de verhurende makelaar. Enthousiast belde hij ‘s avonds op en stuurde een hele set foto’s door die Harro en ik nauwkeurig bekeken.
Maandag hadden we eindelijk zelf een makelaar, aangewezen door Harro z’n werkgever. Ook zij kwam niet verder dan dat ene huis. ‘De huurmarkt ligt nagenoeg op zijn gat hier, het zou zo maar kunnen dat dit het enige huis is dat het komende half jaar beschikbaar komt’, wist zij te vertellen.
Ze zou deze week gaan kijken en ons via de telefoon een rondleiding geven. Woensdag belde ze opeens lichtelijk in paniek. Er waren andere mensen ook heel erg geïnteresseerd. ‘Ik ben nu onderweg om het huis te gaan bekijken, voordat deze mensen een bod doen.’
Ook onze makelaar was enthousiast over het huis, stuurde nog meer foto’s. ‘Als jullie het huis willen, zal je vanmiddag een bod moeten doen. Ik mail je nu de formulieren door.’

Daar zaten we dan. Wat te doen? Risico nemen met de kans dat we Julian zouden moeten vertellen dat hij niet terug kon naar zijn oude school? Geen risico nemen en veel geld kwijt zijn? We hadden niet veel keus en dienden woensdagavond net op tijd een bod in boven de aangeboden huurprijs.
Vanmorgen kwam het verlossende bericht: het huis is voor ons!! Harro is volgende week in Virginia en gaat het dan bekijken.

3 opmerkingen:

  1. God wat een gestress! Maar je hebt gelijk hoor, je zou het jezelf nooit vergeven als je deze laat lopen en daarna vindt je niks wat aan jullie eisen voldoet en in het goede schooldistrict ligt.
    Bij ons is het altijd een "ander" soort stress. Wij vertrekken altijd naar de nieuwe bestemming zónder dat we een huis hebben en gaan dan tijdelijk in het hotel zitten (ook niet ideaal) tot we wat vinden. Tot nu toe ging het steeds goed en vonden we binnen 1 a 2 weken iets acceptabels. Deze laatste keer echter was het huis wat we wilden nog bewoond en hebben we 3 maanden op 2 hotelkamers geleefd. Drama!
    Succes!
    Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wij hadden van VA naar TX hetzelfde probleem: nog geen huis. Wonen in een driekamerappartement met zes mensen schiet dan ook echt niet op. Nu terug naar VA hebben dat probleem in ieder geval niet...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gefeliciteerd met het huis!! Wat een stap, maar ik geef jullie groot gelijk.

    BeantwoordenVerwijderen