We gaan verhuizen en plotseling heb ik een agenda vol met lunchafspraken en zegt iedereen: 'we'll miss you!' alsof we de beste vrienden zijn. Maandenlang is er bijna niemand die mij het gevoel geeft dat we erbij horen en nu opeens, wat gebeurt hier?
Is het de Texaanse vriendelijkheid? De Amerikaanse beleefdheid? Zeggen mensen dat ze ons zullen missen omdat dat zo hoort?
Ik ga Julian ophalen van de voetbal en op de parkeerplaats loop ik tegen de moeder van Asa aan. Asa is een vriendje van Daniël uit zijn kleuterklas. Haar jongens hebben op het aangrenzende veld baseball training gehad en ze is op weg naar huis.
'Ooh, ik hoorde dat jullie gaan verhuizen, wat jammer', roept ze uit. 'Nu heb ik geen kans meer om je te leren kennen, dat had ik zo graag gewild.' Ik hoor het aan en voelde me wat ongemakkelijk. Het schooljaar is al ruim over de helft, ze heeft tijd en kansen gehad om me beter te leren kennen als ze dat had gewild. Ik weet niet wat ik moet antwoorden en mompel iets over bittersweet.
Op vrijdag voor de vakantie doe ik een enorme berg kampeerboodschappen. Terwijl ik m’n winkelwagentje langs de schappen duw, kom ik twee kennissen tegen die een heel gesprek beginnen. Fluitend laad ik de boodschappentassen in de auto, ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst heb staan kletsen in de supermarkt.
Heb ik de mensen om me heen verkeerd ingeschat? Duurt het hier gewoon langer en komen vriendschappen in het twee jaar dat je er bent? Ik zie het aan Julian, hij zit beter in zijn vel, heeft eindelijk vriendjes, hij wordt af en toe uitgenodigd voor speelafspraakjes en logeerpartijen.
Ik ga lunchen met een collega-moeder van de lokale Downgroep. Ze stelt een restaurantje voor waar ik nog nooit geweest ben. ‘Ik wist niet dat ik zo dicht bij huis, zo lekker Indiaas kon eten’, zeg ik genietend van rijst met kikkererwten in curry. Blijkbaar geeft de omgeving zijn geheimen ook pas na maanden kwijt en is er wél meer te beleven dan de standaard Amerikaanse keukens.
'Jullie hadden beter een half jaar eerder weg kunnen gaan', grapte mijn schoonzus door de telefoon. Misschien zit er wel een kern van waarheid in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten