Komende zondag is het de laatste keer dat Julian in het rood met blauw speelt van ‘Space City Football Club’, de lokale voetbalvereniging. Niet dat hij er zelf een traan om zal laten, zo geweldig vindt hij de club niet, maar het is onze eerste ‘laatste keer’ hier in Texas. Onze laatste voetbalzondag waarbij we ons in logistieke bochten moeten wringen om zowel Simeon als Julian te laten spelen.
Op woensdagavond komt altijd het schema binnen. Julian z’n groep is 25 jongens groot en elke week worden daar drie teams van gemaakt, voor drie wedstrijden. Julian speelt om half twee en half drie. Om vijf uur is de derde wedstrijd, maar daar wordt hij niet meer voor opgesteld. Harro vliegt om zeven uur, hij is om vier uur weg en ik weiger om met Simeon en Daniël een uur langs de lijn te zitten als ik er ook nog ‘ns 40 minuten (enkele reis) voor moet rijden.
Daniël heeft zondag toch al pech. Simeon speelt om één uur -uiteraard uit, terwijl Julian thuis speelt- dus Daan moet al mee. Mag hij fijn een uur zittend in z’n tuinstoeltje kijken en Angry Birds spelen. Bovendien is de lente hier voorbij, gisteren was het 34 graden. Het is geen lol meer om de hele middag buiten op het veld te zitten.
Na deze laatste keer voetbal in Houston, volgt uiteraard in de herfst de ‘eerste keer’ in het shirt van 'Vienna Youth Soccer'. En dan beginnen de logistieke bochten opnieuw. VYS heeft een team speciaal voor kinderen die net als Daan de gewone jongens niet bij kunnen houden. Zodat we dan vast zondagen hebben dat we op drie velden tegelijk moeten zijn. Ik kijk er nu al naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten