Ik krijg een reactie van de Nederlandse middelbare school die ik om informatie heb gevraagd en terwijl ik het bericht lees denk ik: welkom terug in Nederland. Met de inhoud is op zich niets mis, alle informatie staat erin. Maar waar is de vriendelijke beleefdheid die Amerikaanse emailberichten altijd zo prettig leesbaar maken?
Als we in 2013 zouden terugkeren naar Nederland, gaat Julian precies net naar de middelbare school. Dat geeft ons nog twee jaar om hem daarop voor te bereiden. Ik was daar mee gestart door informatie op te vragen over cito-toetsen, tweetalig onderwijs en meer van dat soort dingen.
Het bericht terug van de school begint niet met ‘bedankt dat u aan onze school denkt’ of ‘welkom terug in Nederland, uw zoon is welkom bij ons op school’. Het bericht meldt plompverloren dat het de ervaring is dat het Amerikaanse systeem ‘licht’ is vergeleken met het Nederlandse onderwijs en dat 545 punten nodig zijn op de cito-toets om tweetalig onderwijs te gaan volgen. Daar kan ik het mee doen. Geen ‘succes met uw voorbereiding op de terugkeer naar Nederland’ als afsluiting, of ‘we kijken ernaar uit om u en uw zoon te ontmoeten’.
De botheid in het bericht komt als een hamerslag binnen, ik loop rond met een knoop in mijn buik. Ik wil al op zoek gaan naar een andere school en klaag tegen Harro. Hij wijst me op mijn eigen bericht waarin ik de school om informatie vraag. ‘Jouw tekst is ook zakelijk hoor, zonder enige franje’, lacht hij.
Mmm, die beleefdheden gaan me in het Engels wel gemakkelijk af, waarom niet in het Nederlands? Ik open de email van de school en klik op reply. ‘Hartelijk dank voor uw duidelijke informatie’, begin ik een bedankje op Amerikaanse leest geschoeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten