Dromen

'Bij welke club ga ik eigenlijk zwemmen in de herfst?' Julian is uitgespeeld op z'n Nintendo en komt nog even naar beneden, z'n broertjes slapen al. 'Mag ik nog chocola?'
'Ja dat mag.'
Als Julian met een reep naast me op de bank kruipt, zoek ik de website op van Curl Burke Swim club, waar ik hem net vorige week heb ingeschreven. De homepage laat foto's zien van een volwassen zwemmer die handtekeningen uitdeelt aan jongens in zwembroek. De zwemmer is Tom Dolan, volgens het onderschrift.
'Wie is dat?' vraagt Julian.
'Geen idee, maar Wikipedia weet het vast wel.'
We lezen dat Dolan bij Curl Burke begonnen is met zwemmen en Olympische goud heeft gewonnen. 'Wauw, en ik ga bij die club zwemmen...' Julian begint te glimmen.
We kijken via YouTube een filmpje van Dolan's gouden race en dan is er geen houden meer aan, we klikken van het ene filmpje naar het andere.

Wie zien Micheal Phelps z'n vlinderslag doen. 'Hij doet het precies zoals de coach het heeft uitgelegd. Eerst een kick met je hele body en dan een korte kick met je benen.' Automatisch beweegt Julian in het ritme van Phelps mee op de bank.
Via Phelps komen we bij de Olympische Spelen van 2000 en zien van den Hoogenband goud winnen. 'Komt hij echt uit Nederland?' Jeetje, goed zeg! Wat is eigenlijk het wereldrecord op de 50 meter freestyle?'
We zoeken het op, tien seconden sneller dan Julian z'n snelste tijd. 'Dat is niet eens zo'n groot verschil', vindt m'n ambitieuze zoon.
De OS in Sydney brengt ook een filmpje van Inge de Bruin die in een spannende race die 50 meter vrije slag wint. 'Ze zwemt die race in één ademteug, heb ik haar wel eens horen zeggen’, vertel ik aan Julian. 'Poeh, dat kan ik niet hoor!'

Het is ondertussen al ruim bedtijd. 'Nog één filmpje, dan gaan we slapen', waarschuw ik. YouTube stelt de finale van de vrije slag-estafette voor dames voor, 2008 Beijing. 'Die mam, ik doe ook estafette.'
Wij zien hoe de Nederlandse dames als vijfde beginnen, maar dan slag voor slag iedereen inhalen en de laatste meters met ruime voorsprong afleggen. Ik had die gouden race zelf ook nog nooit gezien en ben onder de indruk wat de Nederlandse meiden laten zien.
Julian springt op bij die laatste meters en leeft zich in. 'Kom op, je bent er bijna!' Hij klapt in z'n handen.
'Stel je voor mam, Tony, Eric, Dylan en ik...' De beelden die zich in zijn hoofd afspelen zijn niet moeilijk te raden.

Ik sluit de laptop af en stop ik Julian in bed. Ik geef hem een extra knuffel, 'droom lekker!'