zaterdag 30 juli 2011

Internet

Het vakantiehuisje waar we de afgelopen twee jaar in bivakkeerden tijdens onze Nederlandse weken, was heel klein -de badkamer in ons huis in Houston was groter dan de woonkamer mét keuken daar-, het had geen wasmachine en geen uitzicht.
Niet zo gek dus dat we dit jaar op zoek gingen naar iets anders. We vonden het ‘Kwetternest’, een huisje op een bungalowpark aan het water. Drie keer zo groot en -heel belangrijk- met veel opbergruimte. Zodat de koffers niet vijf weken in de weg staan.
Het Kwetternest kijkt uit over het water, voor de deur liggen een valk en een motorbootje waar we mee naar het centrum van Woudsend varen. Ideaal huisje zou je zeggen, zeker in vergelijking met veel beter dan het kleine huisje van vorig jaar.

In plaats van dat wij overal naar toe rijden, komen vrienden bij ons op bezoek. We gaan op het Heegermeer zeilen met z’n allen en weer terug zakken onderuit op de bank in de tuin met een glas rosé, terwijl de kinderen op de surfplank peddelen en het motorbootje rondsturen. Als ze uitgevaren zijn, voetballen ze op het veldje naast het huis. Totdat we ze roepen dat de barbecue heet is en het vlees bijna gaar.

Maar als de vrienden weer op huis aan gaan, kijken wij zorgelijk naar ons to-dolijstje. De makelaar een email sturen over ons onverkochte huis in Houston, geld overmaken naar de Nederlandse rekening die we nu weer volop in gebruik hebben, de website van de New York Times checken, omdat de krant blijkbaar toch nog op de oprit ligt in Virginia, dat gaat allemaal niet. Want het huisje heeft geen internet.
Onze eerste gedachte was: we hebben vakantie, dus we hoeven niet online te zijn. Laten we ervan genieten. Maar dat blijkt niet te werken. Ik word onrustig, omdat ik mijn email niet kan checken, niet weet wat Twitter voor nieuws brengt. Iedere ochtend drinken we koffie bij m’n zus op het terras met onze ogen op een scherm gericht. We hebben ondertussen toegang tot háár wifi en zijn eigenlijk niet zo gezellig.

Dan hakken we de knoop door en kopen een simkaart voor prepaid internet bij de KPN met een dongel. Het kost twee telefoontjes naar de KPN-klantenservice -waar ik overigens heel goed geholpen wordt- om de dongel te laten communiceren met de MacBook, maar dan gaat opeens het lampje branden. We zijn weer bereikbaar en werken ontspannen ons lijstje af. Eindelijk kan de vakantie beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten