Koffie

‘Wilt u nog koffie, of kan ik het koffiezetapparaat inpakken?’ Een van de drie inpakkers kijkt me vriendelijk aan en wijst naar de espresso machine.

Voordat ik kan antwoorden reageert ze al, ik kijk waarschijnlijk moeilijk genoeg. ‘Het kan ook morgen hoor, kunt u morgenochtend nog een kop zetten.’

Het is woensdag, de verhuizing is begonnen. De keuken is al half leeg en ook boven in de speelkamer verschijnen steeds meer dozen. Ik geniet van mijn cappuccino en geef uitleg over hoe ik de kleren ingepakt wil hebben.

De volgende ochtend staat de espressomachine, samen met mijn grote mok en een lepel, eenzaam in een lege keuken. Ik zet nog één keer koffie en dan staat de inpakster klaar met een lege doos.

Vrijdagochtend staan er sjouwers voor de deur. Ze zullen de hele dag -in de hitte- alle dozen en al het meubilair de vrachtwagen in dragen. Raul, de chauffeur is een oude bekende van de vorige verhuizing en omdat hij ook graag koffie wil, rijdt Harro naar de Starbucks.

Zaterdag, zondag en maandag ontbijten we met slappe koffie in het hotel. Naast een kleffe bagel en wat gezoet fruit. In het vliegtuig krijgen we alleen een zakje chips. Ik neem er water bij, durf koffie in het vliegtuig niet aan.

Dinsdagochtend parkeert Raul z’n enorme truck voor onze nieuwe huis en komt een andere sjouwploeg opdagen om al onze spullen naar binnen te dragen. We drinken koffie van Harro z’n simpele koffiezetter.

Al snel staat de keuken vol met dozen. Enthousiast gaan we aan de slag. Pannen, borden, kopjes, bestek, glazen, ik probeer alles een plek te geven in de keuken die een stuk kleiner is. Ik prop mijn voorraad spaghetti, potten tomatensaus, grote flessen appelsap en kruidenvoorraad in een hele kleine voorraadkast.

Lisette en ik werken gestaag door, langzaam slinkt de enorme berg dozen waar kitchen op staat. Ik vink af in mijn hoofd: de friteuse, de vispan, de ovenschalen, de mixer. Bij elke lege doos die we naar buiten gooien begin ik ongeruster te worden.

‘Alleen deze twee grote dozen nog’, meldt Lisette diep in de middag. Ik snij ze verwachtingsvol open en haal het beschermende papier eruit. Zou het espressoapparaat dan in deze doos zitten?

Het is nu donderdag. We hebben al gekookt, afgewassen, en de keuken is opgeruimd. Mijn cappucino-mok staat zielig op het aanrecht, naast de melkbeker en de Illy-koffie. Ook in de dozen waar woonkamer op stond, zat geen espressomaker. Ik hoop dat er in de garage een verkeerde doos staat, maar vrees het ergste.