Prinsesje

Eindelijk, na bijna 42 weken wachten, komt donderdag om half drie het verlossende telefoontje: jongste zus is bevallen van een prachtige dochter. Ze vertelt het blije nieuws terwijl ik in de rij sta bij de Hema en ik voel me meer dan ooit in Nederland. Het regent, ik doe boodschappen bij de Hema en ik mag deze belangrijke familiegebeurtenis mee maken.

Middelzus belt even later en ik spreek met haar af dat ik doorrij naar de babywinkel. Nu we weten dat we een nichtje hebben gekregen, kunnen we eindelijk cadeaus kopen. Terwijl Simeon in de winkel met een trein speelt, laat ik mijn hand langs de meest roze babykleertjes glijden. Ze zijn allemaal lief én stoer en ik kan bijna niet kiezen. Kleren kopen voor een meisje is altijd leuk, maar voor zo’n nieuw babietje in de familie is het helemaal bijzonder.

Onze Friese delegatie past precies in één auto, samen met Simeon mag ik op de achterste rij. De cadeaus passen er ook nog bij en met beslagen ramen vangen we de rit aan. Op de A1 sluiten we achteraan de file, zodat we precies rond etenstijd arriveren. Snel haalt opa, die er al de hele middag is, er nog wat pizza’s bij.

Middelzus en ik gaan samen naar boven, naar de slaapkamer, waar jongste zus verliefd ligt te kijken naar haar dochtertje, de kraamverzorgster in het boekje schrijft en de nieuwbakken papa foto’s maakt.

‘Wat een omgekeerde wereld,’ merkt middelzus op, ‘wij horen daar te liggen en jij op bezoek te komen.’

Als ik ‘t kleine nichtje vasthou en ze begint te huilen, moet het even wennen dat ik kan zeggen: ‘hier ga maar snel naar je mama.’ Van flitsende tante en altijd beschikbare oppas, is ons kleine zusje opeens moeder.

Op zondag ga ik nog een keertje kijken, nu met Daniël en Julian, die er donderdag niet bij waren. Heel voorzichtig houden ze haar vast en geven een kusje. Nog maar drie dagen oud, is het kleine meisje al helemaal een prinsesje.