Tja, en toen stond ik op vanmorgen om zes uur pannenkoeken te bakken want Julian had honger. Vijf weken in Nederland taalt Julian niet naar pancakes, maar zodra we terug zijn wil hij ze op zijn bord met veel stroop erbij.
Dankzij het filmaanbod van de KLM, ging de vlucht heel voorspoedig. Simeon keek twee keer naar Sesamstraat, toen drie keer naar Elmo’s world en daarna Happy Feet. Daniël wilde eerst Tom en Jerry, maar zag Afrikaanse leeuwen bij Julian en wilde ook ‘tijgers kijken’. Julian genoot. We hadden zowel African Cats als Rio gemist in de bioscoop en beide films zaten in het aanbod.
Ik heb heerlijk oude afleveringen van Baantjer zitten kijken en voordat we het wisten waren we thuis.
Thuis kwam de jetlag hard aan. Zondagavond hebben we nog met z’n vijven rond de tafel gezeten, -weer herenigd na drie weken- maar voordat de borden leeg waren lag Simeon al te slapen op z’n stoel en viel Julian bijna om.
We stopten de jongens in bed en wilden graag bij een wijntje nog even bijpraten. Maar de man met de hamer wist mij ook te vinden, ik lag op één oor voordat ik een slokje had kunnen nemen.
Vanmorgen waren we heerlijk vroeg wakker en zaten we om zeven uur in de auto. We haalden Julian z’n vriendje Alex op en gingen toen op pad om beide jongens naar hun adventure camp te brengen. Ze gaan een week bergklimmen, grotten verkennen en kanoën op een rivier. Lekker nog even buiten voordat de school weer begint. Omdat de zon hier gewoon wél schijnt, was ik druk in de weer met zonnebrand en leek me een regenjas niet echt nodig.
‘Ik moet wel weer wennen,’ zei Julian toen we bij Alex aanbelden, ‘om alles in het Engels te zeggen.’
Maar de smaak van de pancakes zat vast nog in zijn mond, wat toen we bij Alex wegreden, hoorde ik Julian achterin de auto al weer voluit in het Engels kletsen over Pokémon, zwemtijden en waarom Alex niet ging voetballen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten