woensdag 7 september 2011

Koningin

Toen ik nog werkte, had ik vaak het gevoel te moeten schaken op verschillende borden tegelijk. Met als gevolg dat ik niet op elk bord het beste van mezelf gaf.
Een vriendin noemde de combinatie van kinderen en werk ‘de-grote-alle-ballen-in-de-lucht-houden-show’. Ze heeft er net als ik op een bepaald moment de brui aan gegeven. Toch is het weer gelukt om vele schaakborden om me heen te verzamelen.

Links naast de laptop ligt de lijst van mensen die volgende week naar de presentatie van mijn boek komen. De teller staat op 42 (ook nog interesse? Volg deze link voor de uitnodiging en sluit je aan) ik hoop dat het klopt. De ja-, nee-, of misschien-emails blijven binnenkomen.
Ik realiseer me dat het leuk is dat er zoveel mensen naar de presentatie komen, maar dat het er eigenlijk om gaat dat ik boeken verkoop. Samen met marketingzus verleg ik onze strategie naar ‘t aanprijzen van het boek (volg deze link om ook een fan te worden.) Mijn hoofd tolt ervan, mijn to-do-lijst blijft groeien.
Gelukkig bedenk ik me op tijd dat ik ook nog een vlucht moet boeken, ergens zal moeten slapen en misschien nog wat mensen wil spreken als ik in Nederland ben.
Tot zover leuke schaakborden met huppelende paarden, versierde torens en enthousiaste pionnen.

Het begin van het schooljaar vraagt elke keer weer om helse toeren. Er komen bergen papier uit de rugzakken die ingevuld moeten worden, er wordt druk uitgeoefend om klassemoeder te worden, we proberen er achter te komen waar de busstop is en hoe laat hij daar stopt. Eigenlijk het gewone gedoe, met een extra hindernis vanwege de verhuizing. Geen gezellig schaakbord, maar te overzien.

Voordat ik wil beginnen aan een nieuw spel, dat van het organiseren van zwemlessen, muzieklessen en een sport voor Daniël, dringt zich een koningin op die, als ik niet uitkijk, ons schaakmat zal zetten op een totaal onverwacht bord. Een bord dat ‘Daniël z’n plek op school’ heet.
Gisterenochtend zat ik tegenover deze koningin van het schooldistrict. Mr Stanley, de directeur van de school had op de allereerste ochtend tijd vrijgemaakt om meer dan een uur met mij en haar te praten over Daniël.
De koningin weigerde te bewegen en omdat ze het formele papierwerk over Daniël z’n plaatsing aan haar kant heeft en bovendien de baas van de directeur is, kwam ik er niet doorheen. Wat ik ook zei, ze weigerde te luisteren en liet al mijn argumenten langs haar schouders naar beneden glijden.

Thuis kwamen de tranen en samen met Harro ben ik op zoek naar pionnen, torens, paarden en lopers. We bespreken verschillende strategieën en komen nergens meer aan toe. Ik hoor de ballen om me heen uit de lucht vallen.

1 opmerking:

  1. Ha sil, wat vervelend!! Als ik je kan helpen, moet je het zeggen hoor! En tot de boekbespreking;) liefs Ellen

    BeantwoordenVerwijderen