Knopen

Tijdens ons eerste leven in Virginia, woonde we in een lange, doodlopende straat. Aan het einde was een cul-du-sac, waar auto’s een rondje konden rijden om terug te keren. Het lokale instituut voor de rijbewijzen (DMV geheten) wist dit en maakte er dankbaar gebruik van. Door de route voor het rijexamen door onze straat te laten lopen. Dat betekende dat er de hele dag auto’s op en neer reden met nerveuze examenkandidaten achter het stuur.

Wij -de buurvrouw en ik- wilden dezelfde straat gebruiken om onze kinderen te laten spelen en fietsen. Je ziet voor je dat dat niet goed samenging. Regelmatig stopten geërgerde examinatoren om te vragen of de weg vrij wilden houden.

‘Ik denk het niet’, reageerde mijn buurvrouw dan. ‘Hier spelen kinderen.’

Op een bepaald moment was ze het zat en ondernam ze actie op z’n Amerikaans. Ze schreef een brief naar de politiek verantwoordelijke voor verkeer van de staat Virginia. Ze haalde in de brief aan hoe belangrijk buiten spelen is voor kinderen en dat er twee kinderen met beperkingen in de straat woonden -haar zoontje is doof- die ook graag buiten wilden spelen.

Binnen twee weken was de route voor het rijexamen verlegd en kreeg mijn buurvrouw een uitgebreide brief terug. ‘Ik denk dat ik de volgende keer op deze vrouw stem’, besloot mijn buurvrouw.

Het is me altijd bijgebleven als een goed voorbeeld van hoe Amerikaanse politiek werkt.

Waarom ik vandaag met dit verhaal kom? Omdat ik al de hele ochtend het debat in de Tweede Kamer volg over de uitzetting van Mauro.

Als minister Leers ook maar enig gevoel voor politiek heeft -en dat heeft hij- dan heeft hij z’n knopen allang geteld. Het hele debat is in mijn ogen een zinloze oefening. De oppositie zal hem niet overtuigen, hoe zielig Mauro ook kijkt vanaf de publieke tribune.

Daar waar de politieke verkeersverantwoordelijke van Virginia inschatte dat ze politiek het meeste zou winnen als ze mee ging in ons persoonlijke verhaal en haar macht gebruikte om twee speciale kinderen veilig op straat te laten spelen, schat de heer Leers in dat hij politiek het meeste wint door zijn macht niet in te zetten om Mauro een veilige toekomst te bieden.

Dat de sfeer in Nederland blijkbaar zo is dat Leers z’n politieke drukkers op deze manier telt, is nog wel het meest schrijnende aan de hele zaak.