Het goede nieuws is dat ons huis in Houston onder contract is. Dat wil zeggen, dat er een voorlopig koopcontract is getekend. De sleuteloverdracht staat gepland voor over drie weken, alles wijst er op dat we het bijna verkocht hebben. We hebben de champagne alvast koud gezet.
Het slechte nieuws is dat de kopers een bouwinspectie hebben laten uitvoeren en er nu veel gezeur is.
Zo wisten we dat de airco/verwarmingsapparatuur oud en versleten was. De gok dat ventilatie en de koeler het zou houden tot na de verkoop, bleek een verkeerde. Afgelopen week is er op verzoek van de kopers een inspectie gedaan; de unit die ervoor zorgt dat de benedenverdieping koel blijft doet het niet meer en de unit voor boven is aan het einde van z’n latijn. Een grote kostenpost voor een huis dat we toch al met verlies verkopen.
Er is gedoe met de deur naar de garage. De vorige eigenaren hebben daar een kattenluikje in laten zetten. Wij hebben daar nooit wat van gezegd -dom natuurlijk, want de nieuwe kopers doen dat nu wel en draaien wij voor de kosten op.
Een fan die niet goed werkt hier, een wat gerot kozijn daar, de lijst is lang. Naast alle kosten is het ook enorm veel gedoe. We zitten wel 3000 kilometer verderop: even iets ter plekke bespreken is onmogelijk. We moeten vertrouwen op de vakkundigheid en eerlijkheid van de mensen die we de reparaties laten uitvoeren en ook dat kost geld.
Gelukkig kunnen de kopers niet meer klagen over enige kleur in huis. Door de stralend gele tegels in de keuken te verwijderen, alle wijnrode, zeeblauwe en zonnig gele muren in het meest saaie lichtbruin te schilderen, is ons mooie, opvallende huis al weken geleden net zoals alle anderen geworden. Overigens wel met het effect dat we daarna alleen nog maar positieve reacties kregen.
Nog drie weken en dan kunnen we de champagne ontkurken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten