Lampjes

Zonder jas, zijn we buiten in de voortuin aan het werk. De zon prikt op mijn rug als ik voorovergebogen met een schepje in de weer ben. Ik graaf een kuiltje van zo’n zeven centimeter diep en stap opzij om Daniël erbij te laten. Hij laat er voorzichtig één bolletje in zakken en gebruikt dan zijn schepje om het gat te dichten.

Naast me is Julian druk om een hele kring te graven voor de krokussen en aan de andere kant van de tuin loopt Simeon tussen een gravende Harro en zakjes tulpenbollen heen en weer.

‘Gaan de bloemetjes nu groeien?’ vraagt Simeon als het klaar is.

‘Ja,’ knik ik, ‘maar het duurt nog wel tot na de winter voordat ze boven de grond komen.’

‘O’, reageert Simeon teleurgesteld. ‘Mogen we dan nu het sinterklaasjournaal kijken?’

Dat mag en met z’n allen kijken voor de computer hoe rolstoelpiet het paard terug vindt. ‘Gelukkig maar’, zucht Simeon. Om er op te laten volgen: ‘De Sinterklaas gisteren had een bril en deze op tv niet, gek hè?’

Hij doelt op de Sint die hij, samen met vele andere kinderen een handje mocht geven op de Nederlandse Ambassade. Het was een groots feest, met veel pieten, pepernoten, speculaas en sinterklaasliedjes. In groepjes mochten de kinderen op het podium om even met de Sint te praten en een kadootje in ontvangst te nemen.

Als het sinterklaasjournaal uit is, hangen we voor de zekerheid toch maar een Nederlandse vlag op buiten, zodat de pakjespiet ons huis weet te vinden. Om half vijf wordt er luid op de deur gebonsd en staat er een enorme zak met kadoos. We krijgen veel chocoladeletters, lezen gedichten voor en eten nog meer pepernoten.

Julian raakt niet uitgepraat over z’n allereerste surprise. Een nieuw nintendospelletje -twee bij twee centimeter-zit driedubbel ingepakt in een enorme doos. We leggen het idee van surprises uit en realiseren ons dat we daar voor volgend jaar aan vast zitten.

Als alles uitgepakt is, gaat Simeon naar buiten en komt terug teleurgesteld terug: ‘de lampjes doen het niet.’

‘Lampjes?’ vraag ik afwezig. Ik sta te koken én Daniël z’n gezicht te poetsen dat helemaal onder de chocola zit van z’n letter D.

‘Ja, de lampjes buiten, papa heeft vanmiddag toch de kerstlampjes opgehangen? Bij iedereen in de straat branden ze.’

Abrupt maakt Simeon een einde aan ons Nederlandse weekendje, om in een vloeiende beweging op de Amerikaanse kerst over te stappen...