Munten

Via Skype klets ik meer dan een uur met een vriendin, die in Nederland achter haar bureau zit. Ze heeft vast de gordijnen al dicht om de donkere decemberlucht buiten te sluiten en denkt aan ‘t avondeten. Ik zit ook achter mijn bureau, maar in de stralende ochtendzon en voel meer voor een lunch.

Als we ophangen bedenk ik me hoe anders het leven vroeger moet zijn geweest voor ‘Nederlanders in den vreemde’. Voor contact met het thuisfront waren ze afhankelijk van de post en hele dure telefoonminuten. Nu brabbel ik met m’n babynichtje via Facetime en stuur de betreffende vriendin al kletsend de Linkedin gegevens van een oud-collega die in haar netwerk past.

Ik stap over een enorme drempel heen en koop voor het eerst in m’n leven een fancy jurkje. Ik schrijf er een stukje over, plaats dat online en plaats de link op Facebook. Binnen een paar uur regent het reacties. Reacties uit Nederland, uit Houston en van moeders van school. Het jurkje in mijn kast begint ervan te schitteren, ik loop lachend rond en krijg steeds meer zin om het aan te trekken.

NSGK (Nederlandse Stichting van het Gehandicapte Kind) zendt een persbericht de wereld in -via email uiteraard-, dat in nauwe samenwerking met mij tot stand is gekomen. Het persbericht meldt: ‘ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van uitgever Boekenplan uit Maastricht, ontvangt NSGK (Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind) vanaf vandaag één euro per verkocht exemplaar van ‘Blonde haren onder een Cowboyhoed’. Trots meld ik op Twitter dat mijn boek nu helemaal een mooi kado is voor onder de kerstboom.

In een niet-digitale wereld zou ik geen boek op mijn naam hebben staan, zou ik geen leuk contact hebben opgebouwd binnen NSGK, ook al heb ik de betreffende persoon nog nooit in levende lijve ontmoet. In de niet-digitale wereld zou NSGK veel minder sponsoring binnen halen. Waardoor vele projecten met als doel om kinderen met een handicap dezelfde kansen te geven als ‘gewone’ kinderen, niet zouden plaatsvinden.

In de niet-digitale wereld had ik andere keuzes gemaakt, was mijn leven anders verlopen. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik de digitale mogelijkheden wel heb. Met m’n boek kan ik niet alleen in woorden een steentje kan bijdragen aan een betere wereld (waar kinderen met een handicap onderdeel zijn van het gewone leven) maar sinds vandaag ook in klinkende munten. Koop ‘m dus: ‘Blonde haren onder een Cowboyhoed’ en laat me op Facebook weten wat je ervan vindt.