‘Gaan jullie volgende week nog naar het gala?’ vroeg de moeder van het Nederlands vriendinnetje van Simeon vanmorgen. ‘Wij gaan wel, ik vond het best leuk vorig jaar. Het is wel heel erg Amerikaans’, voegde ze er aan toe.
‘Ik weet het nog niet’, schudde ik mijn hoofd. Mijn hoofd loopt over, onze agenda puilt uit. Ik ben bang dat een gala er niet meer bij past, maar durfde dat niet hardop te zeggen. Het gala is dé gebeurtenis van het jaar op Simeon z’n school en een hele grote fundraiser.
Al weken komt er informatie naar huis over het feest, met als thema ‘Wonderland’. Op school lopen er mensen rond verkleed als prinses of elf die toegangskaarten en galaboekjes verkopen. Het kost 85 dollar per persoon om binnen te komen, dresscode: smoking of tuxedo en die lange jurk. In het galaboekje staat een opsomming van de lijst van alle dingen die er die avond verkocht zullen worden.
Want verbonden aan het gala, is er een veiling, de ultieme fundraiser van elke school of organisatie. Het werkt als volgt. Iedereen die dat wil kan een product of dienst ter verkoop aanbieden, niet alleen ouders of leerkrachten, maar ook lokale bedrijven: een mand schoonheidsproducten, een tegoedbon voor het plaatselijke restaurant, een dagje meezeilen, sieraden, ijs voor de hele klas.
Die producten of diensten -gratis ter beschikking gesteld- worden per opbod verkocht; de opbrengst vloeit de schoolkas in. Op gewone scholen is zo’n veiling schriftelijk. Je loopt rond, kletst, drinkt en doet je bod op papier, waarna er iemand anders kan overbieden, totdat de veiling sluit. Heel spannend als je bijvoorbeeld biedt op 24-uur-oppas-door-de-beste-juf.
Op het Wonderland-gala is er een echte veiling, waarbij het bieden in het openbaar gaat. Dus valt het op als je niets koopt (lees: niets over hebt voor de school) en valt het op als je veel koopt (lees: een goede ouder bent en de school een warm hart toedraagt).
Nu hebben wij helemaal niets nodig, wij moeten zelf spullen kwijt. Als ik het eerder geweten had, had ik ze ter veiling aan kunnen bieden. Nu ben maar begonnen om een yard-sale voor te bereiden.
Wat te doen? Laten we ons gezicht zien zonder wat te kopen of is het logischer om niet te gaan? En een avondje onderuit gezakt op de bank te hangen voordat Harro voor twee weken naar Nederland vertrekt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten