maandag 12 maart 2012

Vrienden

We hadden een jarige Julian vorige week: hij is elf! En elf blijkt heel anders dan tien. Opeens is hij groot, opeens zijn dingen kinderachtig en de inschatting ‘wat zullen mijn vrienden ervan vinden?’ bepaalt alle keuzes. Dus ook wat hij op z’n verlanglijstje schrijft.

Bovenaan staat een iPod Touch. ‘Iedereen, heeft een iPod, behalve ik’ en: ‘dan kan ik met papa emailen en praten -via FaceTime- als hij in Nederland is’. Dat laatste argument raakt een gevoelige snaar bij papa, die al op weg is naar de Applestore.
Onder die iPod staan de namen van twee spelletjes voor de Nintendo. Ik heb geen idee waar het over gaat, maar herken de namen van Julian z’n Sinterklaaslijstje.
‘Mam, ik wil die spelletjes heel graag hebben’, legt Julian uit, ‘maar ik kan ze niet aan m’n vrienden vragen.’
‘Dan lachen ze me uit, Pokémon is niet stoer’, beantwoordt hij mijn vragende blik.
‘Ook niet aan Alex?’
‘Ja aan Alex wel, maar als ik dan zijn cadeau open maak, waar de anderen bij zijn, gaan ze alsnog lachen.’
‘Dan vraag je toch een tegoedbon van de spelletjeswinkel?’

Ik leg aan Alex z’n moeder uit hoe het zit en ze knikt: ‘herkenbaar, het komt goed.’

Trots liet hij afgelopen zaterdag tijdens z’n feestje de iPod zien. Z’n vrienden waren voldoende onder de indruk om Julian te laten stralen. Na het partijtje voetbal op het veld bij school, aten de heren pizza en taart. Daarna liet ik Julian de kadoos uitpakken.
Het Harry Potter Lego was op het randje, maar omdat het gegeven werd door het vriendje met de grootste mond, werd er goedkeurend geknikt. Strips, een boek over voetbal, een echte Wilson ovale football: ik zag Julian ontspannen, zeker toen de vriendjes meteen buiten met de bal wilden gooien.

De post bracht ook kadoos uit Nederland: de voetbal van Barcelona werd meteen in gebruik genomen zaterdag. Uit het pakje van mijn zussen kwam ‘Kruistocht in Spijkerbroek’. ‘Wat is dat nou weer voor een boek?’ zuchtte Julian, Nederlands lezen blijft dwangarbeid.
‘Dat Julian, is het beroemdste Nederlandse jeugdboek ooit. Ik denk eigenlijk dat je het erg leuk vindt.’
‘Heb je het zelf vroeger dan ook gelezen?’
Ik viel door de mand en moest bekennen dat ik het nooit gelezen had.

Ondertussen heb ik afgelopen weekend het in één ruk uitgelezen, wat een heerlijk boek! Maar voor Julian, met z’n gebrek aan kennis over de Europese Middeleeuwen, misschien nog wat te moeilijk. Niet erg, straks in Nederland, krijgt hij vast vriendjes die het ook een heerlijk boek vinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten