Schermpjes uit en het leven aan

Voor de zoveelste keer maan ik Simeon en Daniël tot stil zitten. Als ze netjes op hun stoel zitten, haal ik opgelucht adem en richt mijn aandacht weer op het toneel. Julian en z’n klasgenoten hebben dit jaar zangles gehad en geven een uitvoering. Als Simeon en Daniël het niet langer volhouden en weer beginnen te giebelen en te wiebelen, neem ik er één op schoot en houdt de ander in de houtgreep.
Ik kijk om me heen en probeer geïrriteerde blikken te negeren. Schuin achter ons zit een jongetje op een geluidloze iPhone te spelen. Even kom ik in de verleiding om Siem en Daan mijn telefoon te geven, want tja, dat jongetje zit wel heel stil. Lees verder op Gezinspiratie