Vanaf begin december beginnen de kerstkaarten hier binnen te stromen. Een kaartje van de buren met een foto van het hele gezin gesitueerd voor de kerstboom. Ze hebben hun mooiste kleren aan en kijken sereen glimlachend in de camera.
Een kaartje van een expat-vriendin die ik elke dag op Simeon z’n school zie, met een foto van de drie kinderen die breed lachend op een omgevallen boom zitten. Het is een quasi nonchalante plaatje en ik vrees dat er veel aan vooraf gegaan is om ze zo lief vast te leggen.
Een andere expat-vriendin heeft een compositie gemaakt van de mooiste foto’s van hun vakantie-aan-zee afgelopen zomer. Het strand, het roze avondlicht, de lichtblauwe en witte wapperende zomerkleren; de foto's zijn het bekijken waard.
Een in en in Britse dame stuurt een traditionele kerstkaart: haar beide kinderen in kerstkleding met gekamde haren gefotografeerd in een studio.
Naast het probleem van welke foto kiezen we, is er ook nog de discussie: wat zetten we erop?
Op vrijdag na Thanksgiving waren we samen met half Washington op ‘the Mall’ om het nieuwe monument ter herdenking van Martin Luther King te bekijken. De lucht was helder blauw, het monument stralend wit; zou het lukken om een foto te maken met de jongens er lachend voor?
Met hulp van het fotoshop programma van Apple, is het een acceptabele foto geworden. Simeon staat wat in de schaduw en de man achter Daan kreeg ik niet weggegumd, maar toch, de symboliek spat er vanaf. Heel toepasselijk voor een kaart met nieuwjaarswensen: hebben we niet allemaal dromen?
In Texas konden we volstaan met ‘Merry Christmas and a happy new year’, maar hier in de internationale smeltlkroes van DC is Merry Christmas eigenlijk not done. Niet iedereen viert kerst, maar bijvoorbeeld Hannukkah en niet iedereen verwelkomt op 31 december het nieuwe jaar. De jongens hebben straks ook geen kerstvakantie, maar hun ‘winterbreak’.
Achter de computer knutsel ik onze kerstkaart in elkaar. Apple heeft hier in de VS zelfs een printservice, ik heb geen HEMA of Shutterfly software meer nodig om kaarten en fotoboeken te maken. Uiteindelijk kies ik voor het politiek correcte ‘Happy Holidays’ en hoop maar dat de ontvanger onze wens dat z’n dromen uit mogen komen zal waarderen.
Als het pakketje kaarten met enveloppen binnenkomt, doemt er een nieuw probleem op. Ik heb van iedereen een email-adres en van velen ook een connectie via Facebook, maar heb ik eigenlijk wel huisadressen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten