dinsdag 10 april 2012

chocoladevlekken

Terwijl we in New York zijn en we in het hotel moeten betalen voor wifi met een minuscule bandbreedte, komen er emails met enorme bestanden binnen: koopkontrakt, hypotheekofferte, aanvullingen op het koopkontrakt aangaande de overdrachtsbelasting.
We mailen terug naar Breda: ‘vijdag zijn we weer thuis, dan zullen we er naar kijken’ en nemen de jongens mee in de metro in de richting van the Empire State Building.

Donderdagavond stappen we uitgeblust uit de taxi die ons van het treinstation in DC naar huis bracht, openen de voordeur en laten de koffers op de mat vallen. We nemen niet eens de moeite om ze naar de betreffende slaapkamers te tillen, maar halen de pyjama’s en tandenborstels eruit en stoppen iedereen, inclusief onszelf, voor acht uur in bed.
Na een karig ontbijt op vrijdagochtend -nogal verwend na drie ochtenden in het hotelrestaurant eieren en fruitsalades eten- stappen we over de koffers heen naar de computer. Eerst maar ‘ns al het papierwerk regelen. De verkopende makelaar had al een ongeruste email gestuurd waar het koopcontract bleef.
We zetten ontelbaar vaak onze paraaf en handtekening op drie kopieën van elk document. We scannen één kopie en sturen die per email naar de makelaar. De andere exemplaren gaan in een net mapje, die neemt Harro volgende week mee naar Nederland. Hij zal ze persoonlijk in Breda afgeven.

Het voelt wat ongemakkelijk als ik later op de vrijdagochtend toch maar die koffers ga uitpakken.Ik zoek de was uit -fijn van die shirts met ijs en chocoladevlekken die al sinds maandag in een plastic tasje zitten- en bedenk me dat ik een handtekening heb gezet waarmee ik afspreek met de bank dat de verantwoordelijkheid neem voor een enorme lening. We hebben de mensen bij de bank niet gezien, onze tussenpersoon van de hypotheekshop alleen via de telefoon ontmoet, laat staan dat ik het huis heb gezien waar ik nu formeel eigenaar van ben.

Ik moet het wel accepteren, dit hoort blijkbaar bij het leven aan deze kant van de oceaan. Als de wasmachine draait, klik ik de geheugenkaart van het fototoestel in de laptop en ga lekker samen met de kinderen de foto’s van onze fantastische stedentrip naar the Big Apple bekijken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten