Wat lees je met een zoon van negen? Met een dochter had ik allang de hele serie van de ‘The Little House on the Prairie’ gelezen of Pitty gaat naar Kostschool, of de Dolle Tweeling. Maar met een jongen, in het Engels?
Toen Julian net begon te lezen ontdekten we de serie van de ‘Magic Tree House’, er zijn een aantal deeltjes vertaald als ‘De Magische Boomhut’. Het gaat over Jack en Annie, broer en zus die met die boomhut zowel door de tijd als over land en zee kunnen reizen en overal waar ze komen avonturen beleven.
De mengeling van feit en fictie sprak Julian aan; we hebben alle 43 delen achterelkaar gelezen. Het begon hakkelend een bladzijde per avond tot het laatste deel dat hij in één ruk uit had.
Te oud geworden voor Jack en Annie gingen we op zoek naar een nieuwe uitdaging. Harry Potter begon leuk, maar we strandden in deel twee. Teveel magie en te weinig alsof-het-echt-gebeurd-is.
‘Diary of a Wimpy Kid’, vertaald als ‘Dagboek van een Loser’, ging mij te ver. Dat mocht Julian in z’n eentje lezen. Zoals de juf ook al zei: ‘strips tellen eigenlijk niet mee.’
Met het verplicht lezen op school in mijn achterhoofd, troonde ik Julian mee naar de boekhandel: ‘Oké, je gaat nu minimaal één boek uitzoeken en dat ga je echt lezen.’ Met een stuurs gezicht dwaalde hij langs de rekken en uiteindelijk pakte hij ‘The Lighting Thief’, strak vertaald als ‘De Bliksemdief’, uit het schap. ‘Dit gaat over Percy Jackson en de goden, jongens uit mijn klas lezen het ook,’ wist hij te vertellen.
Het bleek een gouden greep. We zijn helemaal in de ban van Percy Jackson die de Griekse Mythologie tot leven brengt. Ik heb van Wikipedia een overzicht van de twaalf Olympiërs geprint, de belangrijkste goden die een centrale rol spelen in het boek. Of liever de boeken. We zijn ondertussen aangeland in deel drie van de hele serie. Afgelopen zaterdag hebben we de film over de Bliksemdief gezien; zelfs Harro ging mee zitten kijken.
Percy is half god, zijn vader is Poseidon de god van het water, en half mens. Dat geeft hem bijzondere krachten, maar ook bijzondere plichten en maakt hem kwetsbaar voor de alom aanwezige mythische monsters.
Ook nu spreekt de mengeling van feit en fictie Julian aan. Percy, Grover (een sater, half mens en half geit) en Annebeth (dochter van Athena, godin van de wijsheid) gebruiken magie, maar eten ook tortilla’s en hamburgers en wonen in hetzelfde Amerika als Julian.
Ik heb me erbij neergelegd dat ik de gevechten met de mythische monsters, de ruzies tussen de goden en de uiteindelijke overwinning van Percy, in de komende jaren vast nog twee keer mag meelezen.
Laura Ingalls Wilder en haar meisjesavonturen staan in de kast heel erg stoffig te worden.
Toen Julian net begon te lezen ontdekten we de serie van de ‘Magic Tree House’, er zijn een aantal deeltjes vertaald als ‘De Magische Boomhut’. Het gaat over Jack en Annie, broer en zus die met die boomhut zowel door de tijd als over land en zee kunnen reizen en overal waar ze komen avonturen beleven.
De mengeling van feit en fictie sprak Julian aan; we hebben alle 43 delen achterelkaar gelezen. Het begon hakkelend een bladzijde per avond tot het laatste deel dat hij in één ruk uit had.
Te oud geworden voor Jack en Annie gingen we op zoek naar een nieuwe uitdaging. Harry Potter begon leuk, maar we strandden in deel twee. Teveel magie en te weinig alsof-het-echt-gebeurd-is.
‘Diary of a Wimpy Kid’, vertaald als ‘Dagboek van een Loser’, ging mij te ver. Dat mocht Julian in z’n eentje lezen. Zoals de juf ook al zei: ‘strips tellen eigenlijk niet mee.’
Met het verplicht lezen op school in mijn achterhoofd, troonde ik Julian mee naar de boekhandel: ‘Oké, je gaat nu minimaal één boek uitzoeken en dat ga je echt lezen.’ Met een stuurs gezicht dwaalde hij langs de rekken en uiteindelijk pakte hij ‘The Lighting Thief’, strak vertaald als ‘De Bliksemdief’, uit het schap. ‘Dit gaat over Percy Jackson en de goden, jongens uit mijn klas lezen het ook,’ wist hij te vertellen.
Het bleek een gouden greep. We zijn helemaal in de ban van Percy Jackson die de Griekse Mythologie tot leven brengt. Ik heb van Wikipedia een overzicht van de twaalf Olympiërs geprint, de belangrijkste goden die een centrale rol spelen in het boek. Of liever de boeken. We zijn ondertussen aangeland in deel drie van de hele serie. Afgelopen zaterdag hebben we de film over de Bliksemdief gezien; zelfs Harro ging mee zitten kijken.
Percy is half god, zijn vader is Poseidon de god van het water, en half mens. Dat geeft hem bijzondere krachten, maar ook bijzondere plichten en maakt hem kwetsbaar voor de alom aanwezige mythische monsters.
Ook nu spreekt de mengeling van feit en fictie Julian aan. Percy, Grover (een sater, half mens en half geit) en Annebeth (dochter van Athena, godin van de wijsheid) gebruiken magie, maar eten ook tortilla’s en hamburgers en wonen in hetzelfde Amerika als Julian.
Ik heb me erbij neergelegd dat ik de gevechten met de mythische monsters, de ruzies tussen de goden en de uiteindelijke overwinning van Percy, in de komende jaren vast nog twee keer mag meelezen.
Laura Ingalls Wilder en haar meisjesavonturen staan in de kast heel erg stoffig te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten