Ik weet nog dat ze een klein meisje was en bij mij kwam logeren in mijn studentenhuis. We gingen naar de dierentuin en pannenkoeken eten met mijn huisgenoten. Maar kleine meisjes worden groot en nu is jongste zus een aanstormend marketingtalent: ambitieus, gedreven en in het bezit van het juiste netwerk. En altijd in voor een leuk kado.
Omdat ze een decemberkind is, net niet gelijk jarig met de Sint, geef ik haar al een paar jaar zo’n fancy scheurkalender voor op je bureau: een vierkant blokje waar je elke dag een pagina af kan scheuren. Met elke dag een nieuwe tip voor de geëmancipeerde vrouw of hoe je je kantoorleven opvrolijkt. In het Engels natuurlijk. Dat staat lekker stoer op haar bureau van het Amerikaanse bedrijf waar ze werkt.
Ik zou zo’n blokje zelf ook graag gehad hebben toen ik nog een echte baan had: een prikkelend begin van de dag. Een passende kalender dus voor mijn carrièrezus.
Maar nu was ik jarig en stuurde ze mij een kadootje. Het kwam gisteren met de post. ‘Ik hoop dat je ‘m nog niet hebt,’ schreef ze op het kaartje. Een boek dacht ik, of een lekker Nederlands tijdschrift, altijd welkom.
Maar nee, niets van dat al. Uit het pakje kwam een familyplanner: een weekagenda voor 2011, met voor elk gezinslid een vakje per dag. Compleet met een stickervel: tandarts, verjaardag, naar de kapper, niet vergeten!...Ik dacht dat ze dit soort kalenders alleen hier in de VS verkochten voor de hypermama’s die niet kunnen stoppen met plannen.
En dat is dan een passende kalender voor mij?
Omdat ze een decemberkind is, net niet gelijk jarig met de Sint, geef ik haar al een paar jaar zo’n fancy scheurkalender voor op je bureau: een vierkant blokje waar je elke dag een pagina af kan scheuren. Met elke dag een nieuwe tip voor de geëmancipeerde vrouw of hoe je je kantoorleven opvrolijkt. In het Engels natuurlijk. Dat staat lekker stoer op haar bureau van het Amerikaanse bedrijf waar ze werkt.
Ik zou zo’n blokje zelf ook graag gehad hebben toen ik nog een echte baan had: een prikkelend begin van de dag. Een passende kalender dus voor mijn carrièrezus.
Maar nu was ik jarig en stuurde ze mij een kadootje. Het kwam gisteren met de post. ‘Ik hoop dat je ‘m nog niet hebt,’ schreef ze op het kaartje. Een boek dacht ik, of een lekker Nederlands tijdschrift, altijd welkom.
Maar nee, niets van dat al. Uit het pakje kwam een familyplanner: een weekagenda voor 2011, met voor elk gezinslid een vakje per dag. Compleet met een stickervel: tandarts, verjaardag, naar de kapper, niet vergeten!...Ik dacht dat ze dit soort kalenders alleen hier in de VS verkochten voor de hypermama’s die niet kunnen stoppen met plannen.
En dat is dan een passende kalender voor mij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten