Markt

Er staat een rij voor het parkeren, er staat een rij bij de ingang, er staat een rij bij elke kassa, er staat een rij bij de pizza- en frietverkoop, er staat een rij bij de bar.
Ik ben samen met vier collega-moeders op de Houstonse kerstmarkt, die drie dagen duurt. Omdat de opbrengsten naar het Houston Ballet gaan, staat de markt bekend als ‘Nutcracker market’: een must see voor Houston en verre omstreken.

In de auto kletsen we heel even over onze speciale kinderen waarvan we er alle vijf één hebben, maar stappen al snel over op ons aanstaande shop event: wat gaan we kopen?
Als we eindelijk alle rijen door zijn, lopen we de enorme hal in. De geur van hulst vermengt met kaneel, brengt ons in kerststemming, de alom aanwezige groen met rode versiering doet er nog een schepje bovenop. ‘Zullen we in plaats van half drie om half vier terug gaan?’ Jackie, een van de moeders, kijkt om zich heen, haar ogen schitteren.
‘Goed idee, maar zelfs dan lukt het niet om alle kraampjes langs te gaan,’ lacht Tiffany, onze chauffeur.
‘Lukt half vier?’ Ze kijkt ons kringetje rond. Als we allemaal knikken, nog te verblufd over dit kerstgeweld om woorden te hebben, spreken we af waar we elkaar treffen als we elkaar kwijtraken en gaan op pad.
De kraampjes met kerstmannen, elfen, rendieren en sneeuwpoppen voor buiten, wisselen af met kraampjes voor binnen; kerstkussentjes voor op de bank, stockings voor aan de schoorsteen, felgekleurde kerstballen en natuurlijk heel veel lampjes. Hiertussen kraampjes met sieraden. Alles straalt en schittert; het ‘bling-bling’ tijdperk is in Houston nog in volle gang. Het enige kettinkje dat ik mooi vindt, kost bijna 300 dollar; niet een bedrag wat ik zomaar even op zo’n markt uitgeef.
Ik kijk op mijn lijstje. Kerstkadootjes voor de juffen op school ga ik hier echt niet vinden, net als kerstkaarten of een set sierlijke kerstballen. Mijn collega-moeders trekken gretig hun creditcard voor laarzen met tijgerprint, shirtjes die net niet doorschijnen, nog een armband, nog een stel oorbellen. Ik help ze kiezen, geef desgevraagd mijn mening, zoek mee naar een goudkleurige ketting met het liefst zwarte stenen en geniet van hun enthousiasme.

Overal zie ik vrouwen die elkaar verdringen voor de passpiegels, elkaar tegen de benen slaan met volle tassen, heftig discussieren over de laatste elf op een stok: wie mag hem in de tuin zetten? Vrouwen die druk pratend, met volle cocktailglazen naar de volgende uitstalling rennen om een jurkje met nepbont voor hun dochter te scoren.
Maar ik zie vooral wachtende vrouwen in lange rijen voor de toiletten. Ook voor de herentoiletten: de mannen zijn toch massaal thuisgebleven vandaag.