Tranen

‘Ach, je weet hoe hij is’, zei jongste zus woensdag door de telefoon, ‘hij zal er wel om moeten huilen’. We hadden het over een kado voor onze paps, die donderdag zijn verjaardag vierde. Op zijn lijstje stonden alleen maar echt hele duren dingen –nieuwe auto, nieuwe laptop- zodat we een kleine brainstormsessie nodig hadden om een dochterskado te verzinnen.
De tegoedbon die we uiteindelijk bedachten, valt in de catagorie emotioneel en trekt vast tranen. Want zoals middelzus afgelopen zomer al zei: ‘naarmate hij ouder wordt, wordt hij steeds emotioneler’. We lachten erom, maar zijn we zelf heel anders?

In het geweld van activiteiten rondom Thanksgiving, trad Julian z’n groep zes donderdagmorgen op met een ‘All American Musical’. Alle kinderen waren in het rood, wit of blauw (nee, van de Amerikaanse vlag...), het podium was versierd met stars en stripes. In een half uur durende show, mochten de groep zessers de boodschap uitdragen dat Amerika uit veel verschillende nationaliteiten is opgebouwd en dat iedereen, ongeacht z’n achtergrond, welkom is: ‘We’re all one family!’
De leerlingen zongen en dansten een Duitse wals, een Ierse folksong, met Afrikaanse trommels en een Latijnse mambo. Alle staten kwamen voorbij, inclusief een lied met alle hoofdsteden van alle 50 staten.
Julian haat optredens, maar deed ontzettend zijn best, midden in het koor. Zong en danste mee. Ook met het volkslied, waar het concert mee opende; met zijn hand op zijn hart zoals het hoort.
Ik zat in de zaal en al bij de eerste tonen van ‘The Star Spangled Banner’, voel ik ze opkomen. Al die kinderen, Julian in het midden, de zaal vol ouders, juffen en leerlingen die met de hand op hun hart meezongen, het was teveel. Toen de muziekjuf inzette voor het lied over de 50 staten dat we al weken thuis horen, liepen ze over mijn wangen.

‘Je weet hoe hij is’, zei jongste zus. Ja, ik weet dat heel goed, herken het allemaal. Ook bij m’n zussen. Hoe ouder we worden, hoe eerder die tranen in onze ogen staan.
Als we komende zomer met de tegoedbon uit eten gaan met z’n vieren, zullen we zakdoekjes meenemen.