Omdat ik zonodig ook Simeon borstvoeding wilde geven, zat ik de eerste maanden van zijn leven aan huis gekluisterd. Als baby was hij al erg dwingend en zette hij iedere twee en als ik geluk had tweeëneenhalf uur een keel op omdat ie honger had.
Het was voor het goede doel en die borstvoeding deed ik met liefde, maar het was me ook wel eens teveel. Gelukkig was daar dan Liesbeth en de Cheesecake Factory.
The Cheesecake Factory is een echt vrouwenrestaurant, althans dat vindt Harro. Het is de plek waar je als hoofdgerecht alleen een salade eet, omdat je anders geen plek over hebt voor het toetje. Want als toetje kan je kiezen uit tientallen verschillende cheesecakes, allemaal even lekker. De ‘Tuxedo’ spande bij mij altijd de kroon: veel chocola in de cake, brokken chocola bovenop de cake en veel dikke boterzachte chocoladecrème er tussendoor.
Mijn voorliefde voor precies dit taartje komt vooral omdat Liesbeth die wel eens voor me mee bracht. Zij woonden die eerste maanden van Simeon zijn leven bij ons en tussen de middag ging ze met enige regelmaat lunchen bij de Cheese Cake Factory, die in Virginia om de hoek zat. Als troost omdat ik de hele dag thuis zat, nam ze dan zo’n chocobom voor me mee. Simeon z’n enorme voorkeur voor alles wat zoet is, komt daar vandaan.
Maar met de verhuizing naar Houston, verdwenen de cheese cakes uit mijn reperoire: de dichtsbij zijnde Factory is 45 minuten rijden.
Tot vanmorgen: toen stonden er opeens twee taartjes op de keukentafel. Liesbeth en Nienke hadden er gisterenavond gegeten en brachten ze mee. Een zoete bosbessen en natuurlijk een Tuxedo, met extra veel slagroom.
Het was voor het goede doel en die borstvoeding deed ik met liefde, maar het was me ook wel eens teveel. Gelukkig was daar dan Liesbeth en de Cheesecake Factory.
The Cheesecake Factory is een echt vrouwenrestaurant, althans dat vindt Harro. Het is de plek waar je als hoofdgerecht alleen een salade eet, omdat je anders geen plek over hebt voor het toetje. Want als toetje kan je kiezen uit tientallen verschillende cheesecakes, allemaal even lekker. De ‘Tuxedo’ spande bij mij altijd de kroon: veel chocola in de cake, brokken chocola bovenop de cake en veel dikke boterzachte chocoladecrème er tussendoor.
Mijn voorliefde voor precies dit taartje komt vooral omdat Liesbeth die wel eens voor me mee bracht. Zij woonden die eerste maanden van Simeon zijn leven bij ons en tussen de middag ging ze met enige regelmaat lunchen bij de Cheese Cake Factory, die in Virginia om de hoek zat. Als troost omdat ik de hele dag thuis zat, nam ze dan zo’n chocobom voor me mee. Simeon z’n enorme voorkeur voor alles wat zoet is, komt daar vandaan.
Maar met de verhuizing naar Houston, verdwenen de cheese cakes uit mijn reperoire: de dichtsbij zijnde Factory is 45 minuten rijden.
Tot vanmorgen: toen stonden er opeens twee taartjes op de keukentafel. Liesbeth en Nienke hadden er gisterenavond gegeten en brachten ze mee. Een zoete bosbessen en natuurlijk een Tuxedo, met extra veel slagroom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten