Googlen

Er is iets aan de hand met internet. Ik surf in het rond en vind niet wat ik zoek. Ik vul mijn trefwoorden op een andere manier in en ook dat helpt niet. Mmm, ik scroll naar de tweede pagina van Google, misschien dat daar iets bij staat, maar nee. De gouden regel dat als je zoekterm niet iets oplevert in zeg, de eerste vijf hits, dat de informatie er dan niet is, lijkt nog steeds van kracht. What’s going on?

Net zoals elk jaar rond deze tijd, hou ik een sollicitatieprocedure om een au pair te vinden voor het nieuwe schooljaar. Ik heb een advertentie opgesteld en die is rondgestuurd binnen het databestand van Regeltante. Regeltante is een bemiddelingsbureau voor oppassen en huishoudelijk hulp en blijkbaar past hun bestand bij onze wensen want we vinden elk jaar onze au pair via dit digitale bedrijf.

Misschien is het de economie, misschien het nieuwe zoeksysteem van Regeltante, maar ik heb dit jaar opmerkelijk veel reacties. Heel fijn natuurlijk, maar ook veel werk.

Ooit in mijn leven als ambtenaar, was ik verantwoordelijk voor het vervullen van een vacature waar 150 brieven op binnenkwamen. Zo erg is het nu niet, maar het voelt wel hetzelfde: ik heb te veel keus.

Stap één in het selectieproces is om de naam van de dame in kwestie te googlen. Vorige jaren leverde dat gesurf een schat aan informatie op. Dit jaar gaat het mis.

Ik krijg nu helemaal niets boven water, ja een lege Facebookpagina. Iedereen heeft zijn pagina afgeschermd, zelfs als ik klik op vrienden van, is er niemand meer die al z’n gegevens open en bloot heeft. En anders dan vorig jaar, zit er niemand meer op Hyves, wat zo lek was als een mandje. Ik vind ook geen lijsten van sportclubs, verloren gewaande artikelen of nieuwsbrieven van ‘t werk met informatieve wist-u-dat-stukjes.

Het lijkt wel alsof internet het afgelopen jaar volwassen is geworden met privacy als toverwoord. Heel goed natuurlijk, maar wel uitermate frustrerend.