Telefoontje

Oké, ik heb koffie, met een Grahamcracker erbij.

Ik heb de was in de machine gedaan;

ik heb de ontbijtboel opgeruimd;

ik heb email gestuurd naar een vriendin in Virginia om onze verhuisdatum door te geven;

ik heb de stand van zaken opgemaakt in mijn zoektocht naar een au pair voor het volgende schooljaar;

ik heb Harro gebeld om te zeggen dat hij zijn agenda vergeten is en z’n pennenbakje;

ik heb de klassenmoeder van Daniël geantwoord dat ik morgen kom helpen bij het paasfeestje in de klas;

ik heb de factuur aan de Visgroothandel verzonden, de teksten voor de website zijn klaar;

ik heb de email met complimenten over de laatste nieuwsbrief van de Downgroep doorgestuurd naar Elizabeth, die mijn Engels geschrijf corrigeert;

ik heb de uitnodiging om via LinkedIn vrienden te worden met m’n allereerste baas geaccepteerd;

ik heb het huis maar weer ‘ns opgeruimd;

ik heb de dagelijkse column van Renske in de NRC-next gelezen, ze is in Ethiopië toeristen aan het bekoekeloeren;

ik heb op een rij gezet wat er in mijn eigen nieuwsbrief moet komen;

ik heb opgeschreven dat ik nog fruit moet kopen voor Simeon z’n paasfeestje morgen;

ik heb een stukje geschreven voor Lotje&co over de bijeenkomst van gisteravond en het verhaal van de longarts dat ik niet kon volgen;

ik heb de was uit de wasmachine in de droger gedaan;

ik heb gekeken naar de prijzen van vluchten eind mei om naar het jaarlijkse vriendinnenweekend in Nederland te gaan;

ik heb de Sudoko in de krant afgemaakt;

ik heb mijn emails netjes geordend in de juiste vakjes;

ik heb...

Ik kan echt helemaal niets meer bedenken dan dat ene moeizame, rottige, ingewikkelde, maar noodzakelijke telefoontje te plegen dat al de hele dag in mijn hoofd zit.