Kameleon

Toen oma Toos er begin mei was, hielp ze me om de voorraadkast op te ruimen. We gooiden twee vuilniszakken met onbruikbare blikken en potten weg. ‘Zullen we Julian z’n kledingkast ook doen?’ stelde ze voor. Ook uit die kast kwam een zak met zooi tevoorschijn.

Nadat Lisette de knutselkast had opgeruimd, -'leeg', constateerde Daniel toen hij de deur open deed om viltstiften te pakken- , bleef er nog één project over: de dvd's.

'Kom, wil je me helpen?' vroeg ik vorige week aan Julian en samen gingen we aan de slag.

Wonder boven wonder, misten we maar één dvd. ‘Ik denk dat die nog in de auto zit,’ wist Julian, ‘daar hem ik voor het laatst gekeken.’ Twee Diego-dvd's hadden geen hoesjes meer, maar dat is leek me niet het grootste probleem.

Ergens achter uit de la kwam nog een dvd van Tiktak, die heb ik maar weggegooid. Samen met een film van Nijntje waar ze nooit wat aan gevonden hebben. Ik stond nog even te twijfelen met de Sesamstraat-dvd's in mijn handen, maar die heb ik toch maar bewaard. Daniël vindt Ernie en Bert nog steeds leuk.

Spannender was dat er ook dvd's tevoorschijn kwamen, waarvan ik niet (meer) wist dat we die hadden. Notting Hill, bijvoorbeeld. Ga ik meteen kijken vanavond, nam ik me voor en legde de film apart.

'Mam, kijk, we hebben films van de Kameleon! Dat wist ik helemaal niet.' Enthousiast hield Julian twee dvds omhoog. ‘Zullen we ze kijken?'

Ik was inderdaad ook vergeten dat we die films ooit hadden gekregen. Tot nu toe hebben de jongens alleen aandacht gehad voor tekenfilms, het verbaasde me dat Julian zo enthousiast reageerde.

'Vanavond oké? Laten we nu even het opruimen afmaken.'

Samen op de bank keken we naar het Friese landschap met veel shots op het Sneekermeer, de bekende Nederlanders (Ed Nijpels!) en de Nederlandse manier van acteren die zoveel minder naturel is dan de Amerikaanse, maar wel aantrekkelijk is. ‘Leuke vader heeft die tweeling’, merkte Julian op toen pa Klinkhamer moest lachen om het kattenkwaad van z’n zonen. Het onvermijdelijke portie bloot viel mee (alleen Maarten Spanjer) en Julian vond het voorzichtige gezoen wel spannend.

Veel leuker dan voor de zoveelste keer Nottingham Hill bekijken, besloot ik en beloofde Julian dat we de Kameleon 2 over de nieuwe weg door het dorp de volgende avond zouden bekijken.