Pasfoto's

Twee weken geleden haalde ik mijn Nederlandse rijbewijs onderuit de la van het grote bureau. Ik wilde in Nederland een auto huren, het weekend met de dames was helemaal in Twente. Toen ik de datum op mijn roze papier tot me door liet dringen, schrok ik me een hoedje.

Mijn Nederlandse rijbewijs verloopt zeer binnenkort, zelfs nog voordat we naar Nederland komen voor onze vakantie. Dat betekent dat ik geen auto kan huren. Althans niet met mijn Nederlandse bewijs.
Ik pak mijn Texaanse rijbewijs erbij en weet dat we een probleem hebben. Dit papiertje
verloopt ook binnenkort, óók voordat we naar Nederland gaan. Niet omdat ik het al zo lang gebruik, maar omdat ons visum aan het einde van de maand verloopt en sinds 9/11 Amerikaanse rijbewijzen gekoppeld zijn aan de tijdelijkheid van je verblijf.

Zoekend op internet kom ik erachter dat het niet simpel is om vanuit het buitenland je Nederlandse rijbewijs te verlengen. Ik moet met een email de inschrijfformulieren aanvragen die ze vervolgens niet naar een buitenlands adres sturen. Dus laat ik ze naar m’n moeder sturen, die nieuwe postzegels op de envelop plakt en mijn adres erop zet.

Het duurde een week voordat de post de RDW-envelop hier bezorgde. Tussen de inschrijfformulieren zat een uitgebreid schrijven waar Nederlandse pasfoto’s allemaal aan moeten voldoen. In het Nederlands en met gebruik van het metrisch stelsel om de maten aan te geven, zodat de Amerikaanse fotograaf er hier niets mee kan. Heel handig.
Ik ben gistermiddag mijn queeste naar internationale pasfoto’s zonder succes begonnen. Ik heb geen tijd om er Houston voor in te rijden, maar ik vrees dat dat wel nodig gaat zijn. De fotografen hier in deze suburb beginnen er niet aan.

Zuchtend zet ik Nederlandse pasfoto’s laten maken op mijn ellenlange verhuis-to-do-list.