Vlak voordat we in augustus terugvlogen naar Amerika, had ik een feestje in Nijmegen. Een vriendin vierde op uitbundige wijze haar verjaardag. Toevallig was het mooi weer en stonden we heerlijk buiten met een glas rosé in de ene en bitterballen in de andere hand.
Zoals dat gaat bij vrouwen die de 40 gepasseerd zijn, gingen de gesprekken met m’n vriendinnen over nieuwe wegen in slaan, niet alleen op het relationele pad maar ook in onze carrières.
Een vriendin vertelde dat ze voor zichzelf wilde beginnen. ‘Een naam en een logo, dat is allemaal goed te doen. Pas toen ik met iemand sprak die een website voor me wil bouwen, werd het moeilijk. Want wat wil ik nou eigenlijk? Wat ligt mijn focus, wat voor werk wil ik doen? Wat zet ik op de site?’
‘Heel herkenbaar’, reageerde ik. ‘Ik ben mijn Warmerschrijven-website aan het herzien en moet ook opnieuw door die vraag heen.’
Wil ik dat Warmerschrijven een tekstbureau is en ga ik me toeleggen op het binnenhalen van redigeer- en vertaalopdrachten? Of gaat Warmerschrijven meer de journalistieke kant op met de nieuwsbrief als product? Of staan m’n dagelijkse verhalen centraal?
Na lang zoeken, schaven en veel verschillende teksten op de home-page, kom er een beeld bovendrijven dat aanspreekt. De focus voor Warmerschrijven ligt niet zozeer op het soort product, maar op de aanpak. Of ik een blog schrijf, een artikel of teksten voor een Visgroothandel redigeer, mijn bijdrage is altijd het persoonlijke leven van alledag.
De bezuinigingen op het PGB zijn nieuws, maar pas als ik laat zien hoe dat nieuws me in het hier en nu beïnvloedt, krijg ik lezers.
Vis verkopen is werk, maar door te laten zien dat de eigenaar al op vijftienjarige leeftijd paling verkocht aan zijn leraren op school, krijgt dat werk passie.
Plotseling weet ik precies waar ik over wil twitteren, wat ik op Facebook wil zetten. Ik krijg reacties, ik krijg volgers; het begint te lopen. Bijna af: http://www.warmerschrijven.com/
Ook ‘Blonde haren onder een Cowboyhoed’ kan niet zonder een eigen website. Ook daar de vraag: waar gaat het nu over, wat is de focus?
Al schavend aan de teksten en knutselend aan de lay out (met veel dank aan mijn zwager) ontstond er een helder beeld. Het is een bundel verhalen over het persoonlijke leven van alledag, dat gevormd wordt door wat er in de grote buitenwereld gebeurt. Hoe beïnvloedt de olieramp in de Mexicaanse golf gesprekken op school? Koffiedrinken met een moeder lijkt zo alledaags, totdat we het over onze zonen hebben. Een krantenartikel over de vele uren die Amerikaanse kinderen tv-kijken krijgt perspectief door de nieuwe winkelwagentjes in de supermarkt. Kijk en oordeel zelf: http://blondeharenondereencowboyhoed.nl/
Het werk zit erop, het is opnieuw tijd voor een feestje. Proosten we aanstaande zaterdag met een glas rosé op de nieuwe weg die ik ingeslagen ben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten