Voordat ik ga douchen, scan ik snel mijn emails. Ha, een berichtje van jongste zus. Ik open het en maak onmiddellijk een vrije val in de tijd, de jaren schieten voorbij. Het eerste punt waar ik blijf haken is tien jaar geleden. Tien jaar? Ja, minstens tien jaar. Ik was nog net niet zwanger van Julian en probeerde dat voor middelzus nadrukkelijk te verbergen door veel bier te drinken.
Ik zie ons samen in de Kuip in Rotterdam, een beetje onwennig want eigenlijk gingen we nooit naar een concert. Met een plastic beker in onze handen zochten we een goed plekje op het veld. Op onze tenen konden we het podium zien. We grapten als vanouds dat ik aan de kant van de keyboards wilde staan en middelzus aan de kant waar de gitaar klaar stond.
Als vanouds, want m’n vrije val in de tijd gaat door en stopt begin jaren tachtig. Twaalf, dertien jaar zijn we, we zitten net op de middelbare school. Onze kamers zijn lichtgroen met roze, we draaien de LP’s kaal en als ze ook maar enigszins in de buurt optreden gaan we er naar toe.
Ik herinner me een bijeenkomst van de fanclub op eerste Paasdag. Van de zenuwen voor het optreden konden we geen hap zelfgemaakte rollade door onze keel krijgen, we worden er nog wel eens mee geplaagd. Of die keer dat ze in de open lucht optraden in Joure en we helemaal vooraan stonden.
En natuurlijk staat het afscheidsconcert in de Brabanthallen in Den Bosch in mijn geheugen gegrift. Vanuit Friesland gingen we er met de bus naar toe, volgepropt met verliefde meisjes met tranen in hun ogen omdat het definitief voorbij was.
17 en 19 Oktober 2012, in het Gelredome zegt de email van jongste zus. Ik bekijk de foto van de vier mannen van Doe Maar bij de aankondiging en krijg helemaal zin om te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten